AMADO, JORGE (1912 - 2001)
AMADO, JORGE (1912 - 2001)
Dona Flor e i suoi due mariti, 2002
Tocaia Grande. Kroniek van een zondige stad, 1984
Tocaia Grande. Kroniek van een zondige stad, 1984
AMADO, JORGE (1912 - 2001)
Cacaoplantage
Het Wereldvenster, Baarn. 1978. Eerste druk. Paperback (gebrocheerd, garenloos). Papieren band. 111 pp. 12½ x 20 x 1¼ cm. 142 gr. Oorspronkelijke titel 'Cacau', 1932. Uit het Portugees vertaald door Bertus Dijk. Omslag Frits Stoepman. Omslagfoto ANP-foto. ISBN-10 90 293 9514 1. In Cacaoplantage, de tweede roman van Jorge Ammado, wordt het uitputtende werk in mensonwaardige omstandigheden van Sergipano en zijn vrienden in een cacaoplantage in het Braziliaanse Bahia beschreven. Vrouwen vervallen tot prostitutie, kinderen verrotten voor ze rijpen, mannen zuipen zich kapot. De strijd om te overleven is dodelijk. Sergipano vecht om zijn illusies niet kwijt te raken. Schrijver van zwervers en hoeren. 'Men moet heftig leven, vol liefde.' Dat was het credo van Jorge Amado, geliefd auteur van broeierige boeken vol seks en andere geneugten.... Drie dagen officiële rouw in de staat waar hij werd geboren en stierf, presidenten en ex-presidenten die geen grote woorden genoeg kunnen vinden om hem te prijzen, analfabeten die oprecht ontdaan zijn over zijn dood. Het is duidelijk dat niet alleen een groot schrijver, maar ook een nationaal instituut is verdwenen. Jorge Amado, de patriarch van de Braziliaanse literatuur, is vier dagen voor zijn 89ste verjaardag aan een hartaanval overleden. In een ziekenhuis in Salvador de Bahia, de stad waar hij zijn leven lang verliefd op was en die hij door zijn werk wereldwijde bekendheid gaf. Zijn laatste jaren waren triest omdat hij bijna blind was en niet kon schrijven. Maar de rest van zijn lange leven is Amado een buitengewoon gelukkig mens geweest: 'Het leven heeft mij meer gegeven dan ik vroeg.' Amado heeft ook de lezer heel veel gegeven. Hij schreef 33 romans, die in 42 talen zijn vertaald en waarvan over de hele wereld zon 80 miljoen exemplaren zijn verkocht. Veel van zijn boeken zijn verfilmd of bewerkt tot televisieseries. Daardoor werd hij populair tot in de verste uithoeken van Brazilië, waar door het analfabetisme en de armoe het kopen en lezen van boeken een elitezaak is. Meer nog dan de schrijver, zijn de personages die hij creëerde tot volkshelden uitgegroeid. Bahia was de stad van Jorge Amado. In veel van zijn romans staan de sensualiteit en de tropische kleuren van de stad en haar inwoners met hun Afrobraziliaanse cultuur centraal. Amado toonde een voorkeur voor de volkse figuren aan de zelfkant van de maatschappij en beschouwde zichzelf het liefst als 'een schrijver van zwervers en hoeren'. 'Hij koos altijd de zijde van de onderdrukten', memoreerde de Braziliaanse president Cardoso. Amado, geboren op een cacaoplantage in Itabuna, was een van die Latijnsamerikanse schrijvers die in de jaren dertig en veertig de literatuur gebruikten voor het aanklagen van de sociale misstanden. Dat leidde dikwijls tot een van-dik-hout-zaagt-men-planken-romans, door hemzelf proletarische romans genoemd, als Cacao en Capitaes de Arena. Jorge Amado was in die jaren een overtuigd communist, meer bezield door de sociale problemen dan ideologisch geschoold. Waarschijnlijk las hij nooit een letter van Marx of Lenin. Tijdens de dictatuur van Getulio Vargas (1930-1945) kwam hij in de problemen: hij zat korte tijd gevangen, zag hoe zijn boeken in het openbaar verbrand werden en vertrok in ballingschap naar Europa. Na zijn terugkeer in 1945 was hij parlementslid voor de Communistische Partij, maar hij keerde deze de rug toe toen de misdaden van Stalin. De ironie wil dat Stalin hem de Nobelprijs heeft gekost: omdat Amado ooit de Stalinprijs in ontvangst had genomen, waren alle latere nominaties voor de Nobelprijs tevergeefs. In de jaren vijftig nam hij ook afstand van het sociaalrealisme en ontwikkelde een lyrische en fantastische toon in werken waarin hij veelal de zeden en gewoonten van Bahia schilderde. Hij schreef voortaan 'literatuur van de vijf zintuigen', broeierige boeken vol seks en andere geneugten des levens. 'Men moet heftig leven, vol liefde', was zijn credo, en dat bracht hij over in zijn werk. Tot zijn bekendste romans behoren Gabriela, Tieta en Dona Flor en haar twee mannen. In de Braziliaanse literaire wereld werd Jorge Amado dikwijls uitgemaakt voor populist, een kwalificatie die hij met plezier in ontvangst nam. Genoten moet er worden, in het leven en in de literatuur. Niemand kan weerleggen dar er in de boeken uit de tweede helft van zijn schrijverschap genoten wordt, en dat de lezer daar op zijn beurt weer van geniet. Amado wordt uitgezwaaid als de beroemdste schrijver uit de Braziliaanse geschiedenis. Maar hij was natuurlijk de beroemdste schrijver van Bahia, die ook elders niet onbekend was. Hij wordt gecremeerd, waarna zijn as wordt uitgestrooid aan de voet van de mangoboom in zijn tuin. In Bahia. De Volkskrant - Cees Zoon 8 augustus 2001 Geen inscripties. Net exemplaar. In prima staat.
Booknumber: 20125
€ 5,00Buy Now!
AMADO, JORGE (1912 - 2001)
Dona Flor e i suoi due mariti
La biblioteca di Repubblica, Roma. 2002. Rilegato. Lino blu legatoria. Con sovracoperta originale. 573 pagine. 13 x 21¼ x 4 cm. 662 gr. ISBN-10 8481304786. Serie Novecento 17. Titolo originale 'Dona Flor e Seus Dois Maridos'. Traduzione di Elena Grechi. Foto di copertina Lambert © Museo Alinari. Sovracoperta leggermente danneggiato. Bellissimo esemplare.
Booknumber: 20228
€ 7,50Buy Now!
AMADO, JORGE (1912 - 2001)
Tocaia Grande. Kroniek van een zondige stad.
Holkema & Warendorf, Houten. 1984. Eerste druk. Gebonden (harde band). Groene gekartonneerde band met vergulde titelopdruk op rug. Met stofomslag. 352 pp. 15 x 22½ x 3½ cm. 532 gr. Oorspronkelijke titel 'Tocaia Granda: A face obscura', 1984. Uit het Portugees vertaald door Hans van Cuijlenborg. Omslagontwerp Pieter van Delft. Omslagillustratie Lori Lobstoeter, New York. ISBN-10 90 269 7131 1. De eerste inwoners van Tocaia Grande leefden aan het begin van deze eeuw, toen de binnenlanden van Brazilië werden ontsloten voor de cacaocultuur. Zij waren afkomstig van de zelfkant van de Braziliaanse samenleving: moordenaars en vluchtelingen, bandieten en profiteurs, hoeren en vagebonden die slechts hun eigen, ongeschreven gedragsregels gehoorzaamden en hun eergevoel hoger aansloegen dan hun leven. De naam Tocaia Grande betekent 'Grote Hinderlaag' en verwijst naar een bloedig treffen tussen twee concurrerende cacaoplanters en hun aanhang, een treffen dat plaatsvond in de woelige beginjaren van het stadje. In die jaren was het leven er oneindig veel woester, meeslepender en gevaarlijker dan heden ten dage, nu het plaatsje is omgedoopt tot Irisopolis en een van de welvarendste stadjes is in het achterland van Bahia. Door de pakkende volksverhalen van Amado, een van de grootste vertellers van Zuid-Amerika, kan de lezer deze trotse, hartstochtelijke beginjaren meebeleven. Feesten worden afgewisseld met ruzies, liefdes met lijken, hebzucht en wraak met tederheid. Te midden van deze tegenstellingen blijkt Tocaia Grande een wilde maar hechte gemeenschap te zijn, die eensgezind lak heeft aan de wetten van de officiële machthebbers. In Tocaia Grande zien we de ontembare, woeste groeikracht van een stad-in-wording aan het werk. Via een bont palet van verhalen en hoofdpersonen heeft jorge amado een roman gecreëerd die even Braziliaans is als de plaatselijke rum: donker en heet, zoet en koppig, verlokkend en verslavend. Tocaia Grande is een verhaal vol zon, sensualiteit, levenslust en avontuur. Schrijver van zwervers en hoeren. 'Men moet heftig leven, vol liefde.' Dat was het credo van Jorge Amado, geliefd auteur van broeierige boeken vol seks en andere geneugten.... Drie dagen officiële rouw in de staat waar hij werd geboren en stierf, presidenten en ex-presidenten die geen grote woorden genoeg kunnen vinden om hem te prijzen, analfabeten die oprecht ontdaan zijn over zijn dood. Het is duidelijk dat niet alleen een groot schrijver, maar ook een nationaal instituut is verdwenen. Jorge Amado, de patriarch van de Braziliaanse literatuur, is vier dagen voor zijn 89ste verjaardag aan een hartaanval overleden. In een ziekenhuis in Salvador de Bahia, de stad waar hij zijn leven lang verliefd op was en die hij door zijn werk wereldwijde bekendheid gaf. Zijn laatste jaren waren triest omdat hij bijna blind was en niet kon schrijven. Maar de rest van zijn lange leven is Amado een buitengewoon gelukkig mens geweest: 'Het leven heeft mij meer gegeven dan ik vroeg.' Amado heeft ook de lezer heel veel gegeven. Hij schreef 33 romans, die in 42 talen zijn vertaald en waarvan over de hele wereld zon 80 miljoen exemplaren zijn verkocht. Veel van zijn boeken zijn verfilmd of bewerkt tot televisieseries. Daardoor werd hij populair tot in de verste uithoeken van Brazilië, waar door het analfabetisme en de armoe het kopen en lezen van boeken een elitezaak is. Meer nog dan de schrijver, zijn de personages die hij creëerde tot volkshelden uitgegroeid. Bahia was de stad van Jorge Amado. In veel van zijn romans staan de sensualiteit en de tropische kleuren van de stad en haar inwoners met hun Afrobraziliaanse cultuur centraal. Amado toonde een voorkeur voor de volkse figuren aan de zelfkant van de maatschappij en beschouwde zichzelf het liefst als 'een schrijver van zwervers en hoeren'. 'Hij koos altijd de zijde van de onderdrukten', memoreerde de Braziliaanse president Cardoso. Amado, geboren op een cacaoplantage in Itabuna, was een van die Latijnsamerikanse schrijvers die in de jaren dertig en veertig de literatuur gebruikten voor het aanklagen van de sociale misstanden. Dat leidde dikwijls tot een van-dik-hout-zaagt-men-planken-romans, door hemzelf proletarische romans genoemd, als Cacao en Capitaes de Arena. Jorge Amado was in die jaren een overtuigd communist, meer bezield door de sociale problemen dan ideologisch geschoold. Waarschijnlijk las hij nooit een letter van Marx of Lenin. Tijdens de dictatuur van Getulio Vargas (1930-1945) kwam hij in de problemen: hij zat korte tijd gevangen, zag hoe zijn boeken in het openbaar verbrand werden en vertrok in ballingschap naar Europa. Na zijn terugkeer in 1945 was hij parlementslid voor de Communistische Partij, maar hij keerde deze de rug toe toen de misdaden van Stalin. De ironie wil dat Stalin hem de Nobelprijs heeft gekost: omdat Amado ooit de Stalinprijs in ontvangst had genomen, waren alle latere nominaties voor de Nobelprijs tevergeefs. In de jaren vijftig nam hij ook afstand van het sociaalrealisme en ontwikkelde een lyrische en fantastische toon in werken waarin hij veelal de zeden en gewoonten van Bahia schilderde. Hij schreef voortaan 'literatuur van de vijf zintuigen', broeierige boeken vol seks en andere geneugten des levens. 'Men moet heftig leven, vol liefde', was zijn credo, en dat bracht hij over in zijn werk. Tot zijn bekendste romans behoren Gabriela, Tieta en Dona Flor en haar twee mannen. In de Braziliaanse literaire wereld werd Jorge Amado dikwijls uitgemaakt voor populist, een kwalificatie die hij met plezier in ontvangst nam. Genoten moet er worden, in het leven en in de literatuur. Niemand kan weerleggen dar er in de boeken uit de tweede helft van zijn schrijverschap genoten wordt, en dat de lezer daar op zijn beurt weer van geniet. Amado wordt uitgezwaaid als de beroemdste schrijver uit de Braziliaanse geschiedenis. Maar hij was natuurlijk de beroemdste schrijver van Bahia, die ook elders niet onbekend was. Hij wordt gecremeerd, waarna zijn as wordt uitgestrooid aan de voet van de mangoboom in zijn tuin. In Bahia. De Volkskrant - Cees Zoon 8 augustus 2001 Geen inscripties. Enkele roestvlekjes op ondersnede. Keurig exemplaar. In zeer goede staat.
Booknumber: 20190
€ 4,00Buy Now!
AMADO, JORGE (1912 - 2001)
Tocaia Grande. Kroniek van een zondige stad.
Holkema & Warendorf, Houten. 1984. Eerste druk. Gebonden (harde band). Groene gekartonneerde band met vergulde titelopdruk op rug. Met stofomslag. 352 pp. 15 x 22½ x 3½ cm. 532 gr. Oorspronkelijke titel 'Tocaia Granda: A face obscura', 1984. Uit het Portugees vertaald door Hans van Cuijlenborg. Omslagontwerp Pieter van Delft. Omslagillustratie Lori Lobstoeter, New York. ISBN-10 90 269 7131 1. De eerste inwoners van Tocaia Grande leefden aan het begin van deze eeuw, toen de binnenlanden van Brazilië werden ontsloten voor de cacaocultuur. Zij waren afkomstig van de zelfkant van de Braziliaanse samenleving: moordenaars en vluchtelingen, bandieten en profiteurs, hoeren en vagebonden die slechts hun eigen, ongeschreven gedragsregels gehoorzaamden en hun eergevoel hoger aansloegen dan hun leven. De naam Tocaia Grande betekent 'Grote Hinderlaag' en verwijst naar een bloedig treffen tussen twee concurrerende cacaoplanters en hun aanhang, een treffen dat plaatsvond in de woelige beginjaren van het stadje. In die jaren was het leven er oneindig veel woester, meeslepender en gevaarlijker dan heden ten dage, nu het plaatsje is omgedoopt tot Irisopolis en een van de welvarendste stadjes is in het achterland van Bahia. Door de pakkende volksverhalen van Amado, een van de grootste vertellers van Zuid-Amerika, kan de lezer deze trotse, hartstochtelijke beginjaren meebeleven. Feesten worden afgewisseld met ruzies, liefdes met lijken, hebzucht en wraak met tederheid. Te midden van deze tegenstellingen blijkt Tocaia Grande een wilde maar hechte gemeenschap te zijn, die eensgezind lak heeft aan de wetten van de officiële machthebbers. In Tocaia Grande zien we de ontembare, woeste groeikracht van een stad-in-wording aan het werk. Via een bont palet van verhalen en hoofdpersonen heeft jorge amado een roman gecreëerd die even Braziliaans is als de plaatselijke rum: donker en heet, zoet en koppig, verlokkend en verslavend. Tocaia Grande is een verhaal vol zon, sensualiteit, levenslust en avontuur. Schrijver van zwervers en hoeren. 'Men moet heftig leven, vol liefde.' Dat was het credo van Jorge Amado, geliefd auteur van broeierige boeken vol seks en andere geneugten.... Drie dagen officiële rouw in de staat waar hij werd geboren en stierf, presidenten en ex-presidenten die geen grote woorden genoeg kunnen vinden om hem te prijzen, analfabeten die oprecht ontdaan zijn over zijn dood. Het is duidelijk dat niet alleen een groot schrijver, maar ook een nationaal instituut is verdwenen. Jorge Amado, de patriarch van de Braziliaanse literatuur, is vier dagen voor zijn 89ste verjaardag aan een hartaanval overleden. In een ziekenhuis in Salvador de Bahia, de stad waar hij zijn leven lang verliefd op was en die hij door zijn werk wereldwijde bekendheid gaf. Zijn laatste jaren waren triest omdat hij bijna blind was en niet kon schrijven. Maar de rest van zijn lange leven is Amado een buitengewoon gelukkig mens geweest: 'Het leven heeft mij meer gegeven dan ik vroeg.' Amado heeft ook de lezer heel veel gegeven. Hij schreef 33 romans, die in 42 talen zijn vertaald en waarvan over de hele wereld zon 80 miljoen exemplaren zijn verkocht. Veel van zijn boeken zijn verfilmd of bewerkt tot televisieseries. Daardoor werd hij populair tot in de verste uithoeken van Brazilië, waar door het analfabetisme en de armoe het kopen en lezen van boeken een elitezaak is. Meer nog dan de schrijver, zijn de personages die hij creëerde tot volkshelden uitgegroeid. Bahia was de stad van Jorge Amado. In veel van zijn romans staan de sensualiteit en de tropische kleuren van de stad en haar inwoners met hun Afrobraziliaanse cultuur centraal. Amado toonde een voorkeur voor de volkse figuren aan de zelfkant van de maatschappij en beschouwde zichzelf het liefst als 'een schrijver van zwervers en hoeren'. 'Hij koos altijd de zijde van de onderdrukten', memoreerde de Braziliaanse president Cardoso. Amado, geboren op een cacaoplantage in Itabuna, was een van die Latijnsamerikanse schrijvers die in de jaren dertig en veertig de literatuur gebruikten voor het aanklagen van de sociale misstanden. Dat leidde dikwijls tot een van-dik-hout-zaagt-men-planken-romans, door hemzelf proletarische romans genoemd, als Cacao en Capitaes de Arena. Jorge Amado was in die jaren een overtuigd communist, meer bezield door de sociale problemen dan ideologisch geschoold. Waarschijnlijk las hij nooit een letter van Marx of Lenin. Tijdens de dictatuur van Getulio Vargas (1930-1945) kwam hij in de problemen: hij zat korte tijd gevangen, zag hoe zijn boeken in het openbaar verbrand werden en vertrok in ballingschap naar Europa. Na zijn terugkeer in 1945 was hij parlementslid voor de Communistische Partij, maar hij keerde deze de rug toe toen de misdaden van Stalin. De ironie wil dat Stalin hem de Nobelprijs heeft gekost: omdat Amado ooit de Stalinprijs in ontvangst had genomen, waren alle latere nominaties voor de Nobelprijs tevergeefs. In de jaren vijftig nam hij ook afstand van het sociaalrealisme en ontwikkelde een lyrische en fantastische toon in werken waarin hij veelal de zeden en gewoonten van Bahia schilderde. Hij schreef voortaan 'literatuur van de vijf zintuigen', broeierige boeken vol seks en andere geneugten des levens. 'Men moet heftig leven, vol liefde', was zijn credo, en dat bracht hij over in zijn werk. Tot zijn bekendste romans behoren Gabriela, Tieta en Dona Flor en haar twee mannen. In de Braziliaanse literaire wereld werd Jorge Amado dikwijls uitgemaakt voor populist, een kwalificatie die hij met plezier in ontvangst nam. Genoten moet er worden, in het leven en in de literatuur. Niemand kan weerleggen dar er in de boeken uit de tweede helft van zijn schrijverschap genoten wordt, en dat de lezer daar op zijn beurt weer van geniet. Amado wordt uitgezwaaid als de beroemdste schrijver uit de Braziliaanse geschiedenis. Maar hij was natuurlijk de beroemdste schrijver van Bahia, die ook elders niet onbekend was. Hij wordt gecremeerd, waarna zijn as wordt uitgestrooid aan de voet van de mangoboom in zijn tuin. In Bahia. De Volkskrant - Cees Zoon 8 augustus 2001 Geen inscripties. Stofomslag met slijtagesporen. Vlek op ondersnede. Net exemplaar. In prima staat.
Booknumber: 359
€ 3,00Buy Now!