FRISCH, MAX (1911 - 1991)
FRISCH, MAX (1911 - 1991)
De vrijwillige dood, 1994 [sold-verkocht]
FRISCH, MAX (1911 - 1991)
De vrijwillige dood
Meulenhoff / Kritak, Amsterdam / Leuven. 1994. Paperback (gebrocheerd garenloos). Papieren band. 109 pp. 12 x 20½ x 1¼ cm. 138 gr. Omslag en vormgeving Karel van Laar. ISBN-10 9029049979. ISBN-13 9789029049979. De tekst is ontleend aan Dagboek 1966 - 1971 (Meulenhoff, 1972). Max Frisch heeft een aanzienlijk aantal passages aan de definitieve versie van zijn dagboek toegevoegd, die zijn opgenomen in de uitgave Gesammelte Werke in zeitliche Folge (Suhrkamp Verlag, 1976); deze passages zijn in deze uitgave ingevoegd. Uit het Duits vertaald door Hans Hom. Meulenhoff Editie E 1392. 'Wie oud wordt, heeft daar zelf schuld aan.' Wie de uitdaging en de ironie in deze woorden niet voelt, zal Vereniging Vrijwillige Dood slechts lezen als een schokkende bijdrage over een thema dat in alle media volop in de belangstelling staat: we worden oud en we worden ziek - wat nu en wat dan? Wie de handschoen die Frisch toewerpt opneemt, ziet zich onmiddellijk verwikkeld in een hoop 'lastige vragen'. Max Frisch was een degelijke vijftiger toen hij op papier het taboe van het ouder-worden en en paassant dat van de authanasie te lijf ging en in zijn Dagboek 1966-1971 een Vereniging Vrijwillige Dood oprichtte, compleet met een handboek voor leden en aspirant-leden. Wat hij in de uitgave van het genoemd dagboek niet wilde opnemen maar ten lange leste in zijn Verzameld Werk bijna twintig jaar later wel, laat zien hoezeer angst voor de dood ook het werk van deze fijnzinnige provocateur heeft bepaald. Uit de scherpe observaties en de gevolgtrekkingen die Max Frisch de lezer via de omweg van de literatuur voorschotelt, blijt eens te meer dat hij als geen ander de kunst verstond om wezenlijke, maar wel lastige vragen te stellen. 'Frisch schrijft met droge en vinnige humor over het oud worden en het doodgaan. Het is misschien de beste manier om over deze ietwat dubieuze aspecten van het mens-zijn te schrijven.' - H. Drion. Het taboe van het ouder worden doorbroken. Als u het na het lezen van dit boekje nog niet begrepen hebt dan behoort u ongetwijfeld tot de Getekenden. De Zwitserse literator Max Frisch (1911-1991) beschrijft in de vorm van een pseudo-dagboek de lotgevallen van een fictieve vereniging van aspirant-zelfdoders. De stijl is droog en observerend, alsof het om een heuse vereniging gaat van ouder wordende heren, compleet met statuten, jaarverslagen en ledenvergaderingen. In feite is het een genadeloze, maar ook humoristische reeks observaties over oud worden en vooral ook over de manier waarop mensen zichzelf en anderen proberen te bedriegen over hun aftakeling en verval. Doel van de zogenaamde vereniging is voorkoming van oud worden door middel van de zelfgekozen dood. Dat doel wordt niet bereikt: ook bij de overtuigde leden gaan met het klimmen der jaren de grenzen schuiven. Het is een vermakelijk, maar vooral ook ernstig boek. Het geeft volop te denken, maar is geen studieboek of informatiebron voor wie zich wil verdiepen in euthanasie of (hulp bij) zelfdoding. (Biblion recensie, Mr. drs. D.P. Engberts.) Ex Libris stempel op Franse titel. Fraai ongelezen exemplaar. In nieuwstaat.
Booknumber: 15298
VERKOCHT! SOLD!